شخصیت سازی در جنگ نرم
یكی از محورهای مبارزه نرم غرب با نظام جمهوری اسلامی ایران برجستهكردن مخالفان نظام در قالب روشنفكر، مبارز در راه حقوق بشر، مبارز برای آزادی، اندیشمند و غیره است. این پدیده بعد از سال 1376 شروع شد و همچنان ادامه دارد. افرادی مانند سروش، محسن كدیور، اكبر گنجی، عمادالدین باقی، شیرین عبادی و اخیراً نیز زهرا رهنورد(كاظمی) و... تاكنون برجسته شده و بعضاً مبالغ قابل توجهی نیز اخذ كردند.
شیرین عبادی در قبال مبارزه با نظام اسلامی جایزهای میلیاردی را دریافت كرد و آقایان گنجی، سروش و باقی در ردههای پایینتر قرار گرفتند. گنجی و سروش آنچه اخذ كردند را هدیه خواندند كه میخواهند صرف امور خیریه كنند. اما عزیمت آنان به آمریكا و سكونت در آنجا و تهیه امكانات تدریس و تبلیغ برای آنان، نشان از اهمیت این افراد برای غرب دارد. در نگاه اول میتوان فهمید كه وجه مشترك این افراد مبارزه نرم با نظام جمهوری اسلامی ایران است. در غیر این صورت باید افراد دیگر نیز كه در حوزه علم و اندیشه وحقوق بشر، پژوهش و تألیف و تحقیق داشتهاند، مورد توجه قرار میگرفت. آیا آیتالله حسنزاده آملی با بیش از 150 اثر، آیتالله جوادی آملی با بیش از 100 اثر خصوصاً در زمینه حقوق بشر، شایسته برجستهسازی نبودهاند؟ اگرچه این بزرگواران با رتبهبندی توسط غرب احساس حقارت خواهند كرد. اما زاویه نگاه غرب به افراد از منظر علم و اندیشه و حقوق بشر، بلكه صرفاً براساس میزان تقابل آنان با نظام جمهوری اسلامی ایران است


