اين تنها متحجران نبودند كه با ايده ­ی ولايت فقيه به مخالفت برخواستند، بخشي از جريان به اصطلاح روشنفكري مذهبي نيز به رغم ادعاي همراهي با امام خميني حاضر نشدند دروس ولايت فقيه امام خميني را منتشر سازند. نشريه «پيام مجاهد» كه ابراهيم يزدي در آمريكا منتشر مي كرد، در اين سال ها كمترين اشاره اي به اين رويداد عظيم يعني طراحي يك حكومت اسلامي بر اساس ولايت فقيه نداشت و نشريه­ی بني صدر با نام« مكتب مبارز » تنها بخشي حاشيه اي از اين دروس را كه امام به تخطئه روحانيون بي اعتناي به سياست پرداخته بود، انعكاس داد. در بهار سال 1350 قطب زاده نماينده نهضت آزادي در اروپا به نجف سفر كرد. در اين سفر زماني كه مسئله انتشار اين سلسله دروس با او در ميان گذارده شد وي تلويحا بحث ولايت فقيه امام را غيرقابل پذيرش در دنياي امروز و لذا غيرقابل عرضه دانست وخواستار تأمل و بررسي بيشتر درباره آن شد.

امام پنج ماه پس از آغاز دروس ولايت فقيه در نامه اي به انجمن هاي اسلامي دانشجويان فارسي زبان در اروپا با اشاره به تبليغات كارشناسان استعمار تحت عنوان شرق شناسي در پوشاندن چهره نوراني اسلام تاكيد كردند: «امروز مشكل است ما بتوانيم حكومت اسلام و تشكيلات اساسي سياسي، اقتصادي و اجتماعي آن را بر جوامع بشري و حتي مسلمين بفهمانيم.» امام در اين پيام از نسل جوان خواستند كه طرز حكومت اسلام را كه مع الاسف بسيار عمر كوتاهي داشت و در همان چند صباح راه و روش اسلام را در ولايت والي روشن كرد به جوامع عموما و به فرزندان اسلام خصوصا گوشزد كند.

شيفتگان اين مرد الهي در داخل و خارج كشور به هر نحو ممكن سلسله دروس تاريخ ساز او را مكتوب كردند. در نجف اطرافيان امام مثل آقاي سيدمحمود دعايي، راديويي به نام نهضت روحانيت راه اندازي كرده بودند كه پخش اين سلسله دروس از راديوي مذكور اين امكان را فراهم كرده بود كه شهيد آيت الله سعيدي شخصا آنها را ضبط و پياده كند. در تايپ و تكثير اين مجموعه شهيد لاجوردي نقش برجسته اي داشت.

در نجف نيز اين سلسله دروس با انجام ويرايش توسط جلال الدين فارسي و تاييد حضرت امام به صورت كتابي درآمد و از طريق حجاج بيت الله الحرام به داخل كشور منتقل شد. چه بسيار كساني كه به خاطر در اختيار داشتن اين كتاب به شكنجه گاه هاي رژيم ستمشاهي كشيده شدند.

در همان ماه هاي اوليه شروع بحث امام درباره ولايت فقيه، شور و شعفي شاگردان امام خميني را در داخل كشور فراگرفته بود. مرحوم آيت الله رباني شيرازي درست 28 روز پس از آغاز دروس ولايت فقيه امام در نامه اي به آقاي سيدحميد روحاني در نجف با اعلام وصول نوار چهار جلسه درسي امام خميني ملاحظاتي را درباره اين بحث مطرح كرده بود كه از تشنگي نسبت به شناخت ابعاد آن حكايت مي كرد. در اين نامه آيت الله رباني شيرازي خواسته بود كه موضوعاتي مثل فردي يا شورايي بودن ولايت فقيه، نحوه تعيين ولي فقيه، موقت يا مادام العمر بودن ولايت فقيه، تقسيم وظايف حكومتي، شرايط روساي ادارات، حدود مسئوليت آنان، وظايف و مسئوليت حاكم، وظايف و مسئوليت ملت در مقابل حاكم، سيره حاكم، ماليات اسلامي و اموال عمومي مورد بحث قرار گيرد.

پس از كتاب «تنزيه المله و تنبيه الامه» مرحوم محمدحسين نائيني كه نگاهی خوش بينانه به دمكراسي رايج در غرب داشت، اكنون امام خميني طرحي را به ميان آورده بود كه كمترين انفعال را در مقابل الگوهاي حكومتي غربي نداشت. اگر مرحوم نائيني اوراق كتاب خود را پس از تجربه تلخ مشروطه به دجله ريخت و مبالغ زيادي صرف جمع آوري و انهدام نسخه هاي آن كرد، اما هر روز كه از ارائه طرح حكومت اسلامي امام خميني گذشت حقانيت و كارآمدي آن بيش از گذشته به اثبات رسيدو مومنان زيادي به هزينه­ی شخصي خود، در چاپ و تكثير نسخه هاي اصلي حكومت اسلاميِ امام همت گماردند .