اى سرخترین سپیده !
أَيْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ؟
كجاست آنكه براى بركندن ريشه ظالمان و ستمگران عالم مهيا گرديده؟
يَابْنَ يس وَالذّارِياتِ، يَابْنَ الطُّورِ وَالْعادِياتِ ...
اي فرزند ياسين و ذاريات؛ اى فرزند سوره طور و عاديات؛
بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نَصيفِ شَرَفٍ لا يُساوى إِلى مَتى أَحارُ فيكَ يا مَوْلاىَ وَ إِلى مَتى ...
به جانم قسم كه تو، همان آرزوى قلبى و مشتاق اليه مرد و زنِ اهل ايمانى كه هر دلى از زيادت شوق او نالة مى زند.
مَتى تَرانا وَ نَراكَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِواءَ النَّصْرِ تُرى؟
كى شود كه تو ما را و ما تو را ببينيم، هنگامى كه پرچم نصرت و پيروزى در عالم برافراشتهاى؟
---------------------------------
اى نسیم سحر آرامگه یار كجاست
منزلآن مه عاشق كش عیار كجاست
هرسر موى مرا با تو هزاران كاراست
ماكجاییم و ملامــتگر بى كار كجاست
ساقى و مطرب و مى،جملهمهیاست
ولی عیش، بى یار مهیا نشود یار كجاست . . .
آقا جانم !
دیوارها را من خط خطی کردم،
چون اضافه بودند و اجازه نمی دادند خورشید، دستش را به دست دلم برساند.
پنجره ها را من شکستم چون نور را منعکس می کردند.
آقا جانم !
در را من بازگذاشتم چون زیادی بود، نمی خواستم مانعی وجود داشته باشد.
اما چه کنم؟ همه دیوارها را که نمی توانم خراب کنم،
گاه گاهی دلتنگی صورتش را به پنجره دلم می چسباند و به بیرون خیره می شود...
آری آقا جان ! مرا زندانی کرده اند...
مرا و دلم را، نمی دانم چرا؟
گویی همه راهها و روزنه ها را بر روی من بسته اند.
ولی نه، من بالاخره یک راهی پیدا می کنم،
راهی تا خود را از دست این زندانبان های آخرالزمان برهانم...
نمی دانم ولی شنیده ام راهی هست تا بتوان خود را نجات داد...
میدانم نسبت به فرزندانت خیلی مهربانی و من هم در این دار دنیا، تنها تو را دارم،
مولایی که راه نجات مرا از زندان می داند؛
مولایی که برایم دلسوزی می کند،
آقایی که همانند انسانهای دیگر از پشت میله های زندان تنها دستش را برایم تکان نمی دهد،
بلکه دستش را به دستم می رساند تا مرا از دام میله های زندان برهاند...
آقا جانم !
مولای مهربانم !
امشب دلم از همیشه بیشتر گرفته است...
قطرات باران چشمم،
از پشت پنجره دلم سایه اش را بر روی صورت دلتنگم می اندازد...
و سیاهی های قلبم را از لبه پنجره آن به سمت حیاط خانه اش جاری می سازد.
کاش می شد این دلتنگی را نداشتم!
ولی نه،
کاش،
این دلتنگی مونس همیشگی ام می گشت،
میترسم آخر این دلتنگی نیز برود.
و همان نوازش های پدرانِ ات را نیز از دست بدهم،
باید هر طور شده کاری کنم که او بیشتر به من سر بزند،
بیشتر حال مرا بپرسد و این تنها یک راه دارد، آری،
باید همیشه منتظر آمدن آقایم باشم. حتی تا آخرین لحظه...
ان شــــاء الله...
---------------------------------
با اين دل ماتم زده آواز چه سازم
بشکسته ني ام بي لب دم ساز چه سازم
در کنج قفس مي کشدم حسرت پرواز
با بال و پر سوخته پرواز چه سازم
گفتم که دل از مهر تو برگيرم و هيهات
با اين همه افسونگري و ناز چه سازم
---------------------------------------
مهدی جان ؛
همواره کبوترانه نگاهت می کنم و با اشتیاق، دانه دانه محبت تو را می چینم...
یاد تو، پر پروازم می دهد...
نامت، آوازم می دهد!
ذکر فضایل تو، مرا به سرآغازهای نیکو، رهنمون می شود...
دلم اسیر مهر تو می شود، یک آسمان ستاره شادی، در کهکشان وجودم سوسو می زند.
به راستی که هر کس از برکت نگاه تو بگریزد، در انجمادی تیره و در انزوایی سرد و ساکت محبوس می ماند.
هر کس پریشان محبت تو شود، پشیمان نخواهد شد!
ای ژرفای هستی و طراوت! یاد و نام تو، برترین و زیباترین گلی است که دردلهای مومنان می روید.
گلی که هیچ گاه پژمردگی ندارد...
اى سرخترین سپیده!
مهر خونین چشمانمان در انتظار صبح صادق دیدار توست كه هر بامداد سر بر مىكند،
تا شاید دراین بىنهایت اندوه، نشانى از تو بجوید، كه بى تو راه گم كردگانیم در این حیرت.
اى وارث لب تشنگان!
تشنه دیدار توایم و سال هاست كه جز سراب هزار رنگ دنیا،
اجابتى به خود ندیدهایم...
بیا كه كام عطشناك زندگى ، در انتظار زلال حضور تو به تمنا نشسته است ...
---------------------------------
انتظار فرج يعنى كمر بسته بودن، آماده بودن،
خود را از همه جهت براى آن هدفى كه امام زمان (عليه الصلاة والسلام) براى آن هدف قيام خواهد كرد، آماده كردن.
آن انقلاب بزرگ تاريخى براى آن هدف انجام خواهد گرفت.
و او عبارت است از ايجاد عدل و داد، زندگى انسانى، زندگى الهى، عبوديت خدا؛ اين معناى انتظار فرج است...
مقام معظم رهبری
اللهم عجل لولیک الفرج...
نیمه شعبان ، میلاد آقا امام زمان (عج) مبارک ...